vwbusclub.gr

Πολλές φορές σαν γονείς, ξεχνάμε ότι έχουμε απέναντί μας ένα παιδί που το μόνο που θέλει είναι αγάπη από εμάς...
Τα οικονομικά προβλήματα, τα νεύρα της δουλειάς και το άγχος της επιβίωσης μας κάνει να ξεχνάμε το πιο σημαντικό πράγμα στο κόσμο.

Ποιο είναι αυτό;
Ο τρόπος μας και η συμπεριφορά μας απέναντι στο παιδί μας.
Διαβάστε το συγκλονιστικό κείμενο της Κατερίνας Μάλλιου.


Ενώ εσύ μου φώναζες, μου μάθαινες να σε φοβάμαι...
Ενώ εσύ μου φώναζες, τραυμάτιζες την αυτοπεποίθηση μου...
Ενώ εσύ μου φώναζες, μου μάθαινες ότι δεν είχα αξιοπρέπεια επειδή ήμουν μικρός...
Ενώ εσύ μου φώναζες, μου μάθαινες να μην τολμάω, να μη δοκιμάζω, να μην προσπαθώ να ανακαλύπτω, να μην παίρνω πρωτοβουλίες, για να μη θυμώνεις...
Ενώ εσύ μου φώναζες, με έκανες να νιώθω ασήμαντος και αδύναμος...
Ενώ εσύ μου φώναζες, μου έδειχνες ότι δεν μπορούσα να σε εμπιστεύομαι...
Ενώ εσύ μου φώναζες, μου μάθαινες ότι δεν μπορούσα να σου μιλήσω αν είχα κάποιο πρόβλημα ή κάποιος μου έκανε κακό, γιατί φοβόμουν πώς θα αντιδρούσες...
Ενώ εσύ μου φώναζες, μου μάθαινες ότι όταν αγαπάμε κάποιον, έχουμε δικαίωμα να του φερόμαστε άσχημα...
Ενώ εσύ μου φώναζες, η φωνή σου δεν με άφηνε να σκεφτώ τα λόγια σου...
Ενώ εσύ μου φώναζες, ίδρωνα, η καρδιά μου χτυπούσε δυνατά, το στομάχι και τα αυτιά μου πονούσαν...
Ενώ εσύ μου φώναζες, θύμωνα που δεν νοιαζόσουν για αυτά που ήθελα να σου πω...
Ενώ εσύ μου φώναζες, αναρωτιόμουν που πήγε ο μπαμπάς μου...
Ενώ εσύ μου φώναζες, μου μάθαινες να φωνάζω κι εγώ...
Ενώ εσύ μου φώναζες, ήμουν μόνος μου...
Ενώ εσύ μου φώναζες, σκεφτόμουν ότι δεν μ' αγαπάς πια...
Ενώ εσύ μου φώναζες, μου μάθαινες ότι επιτρέπεται να φέρομαι άσχημα σε κάποιον πιο αδύναμο από μένα...
Ενώ εσύ μου φώναζες, μου μάθαινες πώς να φερθώ στα παιδιά μου όταν μεγαλώσω...
Ενώ εσύ μου φώναζες, δεν φανταζόσουν τον αγώνα που πρέπει να δώσω τώρα που μεγάλωσα, για να μη γίνω σαν εσένα...

Πηγή: Μικροί Μεγάλοι

http://www.ekriti.gr/article/eno-esy-mo ... z3PSuiaLW9

Πολύ καλό Σωτήρη....

Το έχω διαβάσει παλαιότερα Σωτήρη αλλα όσες φορές και να το ξαναδιαβάσω το βρίσκω το ίδιο ενδιαφέρον.

Πολύ αληθινά όλα!

Με το συμπάθιο, αλλά δεν μπορώ να δεχτώ τόσο εύκολα τα λόγια της "επιστήμης".

Οι πατεράδες μας, που σε κάθε τους ζημιά, ως παιδάκια, έτρωγαν και ξύλο, βγήκαν στο βουνό, πήραν τα όπλα και έστειλαν τους φασίστες στο διάολο!

Οι παππούδες μας, που φαντάζομαι η επιστήμη αυτού του "τύπου" ήταν ακόμη πιο πρωτόγονη, διώξαν βούλγαρους, τούρκους και λευτέρωσαν την Ήπειρο, τη Μακεδονία, τη Θράκη.

Οι προ-παππούδες, πήραν τα καριοφύλλια και φτιάξανε πατρίδα.

Εμείς; Τι κάνουμε; Είμαστε μια γενιά ωραίων και καλοζωισμένων χαλβάδων, που ούτε τις πολεμικές αποζημιώσεις από τη Γερμανία δεν μπορούμε να διεκδικήσουμε! Ούτε να διαμαρτυρηθούμε σε μια ταβέρνα, γιατί το φαΐ που μας δίνουν είναι σκέτα σκουπίδια. Έχουμε πολιτισμό βλέπεις!

Παιδιά δεν έχω και θα πείτε ότι μιλάω εκ του ασφαλούς. Μπορεί.
Αλλά μήπως όλα αυτά, όλες αυτές οι τεκμηριωμένες προτάσεις, στοχεύουν σε μια όμορφη ΧΕΙΡΑΓΩΓΗΣΗ;;; Να μην ξεσηκώνεται ΚΑΝΕΝΑΣ;

Με όλο το σεβασμό

Σωστά τα λες Θανάση απλά εδώ μιλάμε για παιδάκια...απο ένα σημείο και μετά φτιάχνουν τον δικό τους εσωτερικό κόσμο.

Πολλές φορές έχω τύχει σε κουβέντα να έχουν ανάλογη άποψη όσο αναφορά την ασφάλεια των παιδιών στο αυτοκίνητο...γιατί να ασφαλισω τα παιδιά μου με ζώνες, καρεκλακια και ότι αλλο αφού και παλαιότερα χωρίς όλα αυτά ζήσαμε?

Αυτό προσπαθώ εγώ προσωπικά να μάθω στα παιδιά μου...να έχουν στο πίσω μέρος του μυαλού τους οτι υπάρχει και αυτή η πιθανότητα.
Αυτός είναι ένας σοβαρός λόγος πιστεύω για να φορέσουμε ζώνες και οχι αν θα τρέξει και σκονταψει η αν θα παίζει με τα χώματα και κοπεί.

Αν δεν τους τα δείξω εγώ δεν θα το κάνουν ποτέ....δεν μπορούν να έχουν αυτή την κρίση.

Αυτό ακριβώς λέω κι εγώ! Πώς θα βάλει ζώνη το παιδάκι; Ή πώς θα κάτσει στο πίσω καρεκλάκι;
Πώς θα του δώσεις να καταλάβει, αν φοβάσαι ότι "φωνάζοντας" θα του κάνεις κακό...
Αλλιώς, άσ' το να κάτσει μπροστά, και στο πρώτο φρενάρισμα να βγει απ' το παρμπρίζ!!!

Προσωπικά δεν φώναξα ποτέ γιατί έμαθαν να υπάρχει αυτό το "πράγμα" πάνω τους απο όταν γεννήθηκαν...μονο που οταν άρχισαν να βλέπουν πολλούς γύρο τους να μην φοράνε ζώνη τους γεννήθηκε η απορία για ποιον λόγο υπάρχουν.

Φωνές δεν είχαμε απλά τους εξήγησα πως έχουν τα πράγματα και όλα καλά.

Γνωρίζω άτομα που φωνάζουν και μαλώνουν κάθε φορά για τον ίδιο λόγο και τελικά το παιδάκι κάθεται μπροστά χωρίς ζώνη και ο πατέρας χασκογελα και μου απαντά: δεν ήθελε να καθίσει με τίποτα πίσω στο καρεκλακι του.
Απλά όταν στα 3 του χρόνια του λες οτι ξαφνικά θα σε δέσω σίγουρα δεν πρόκειται να γίνει αυτό το πράγμα ακόμα και με φωνές.