φωτοιστορία ενός χερουλιού συρόμενης
Δημοσιεύτηκε: Παρ 23 Αύγ 2019 8:02 pm
Κατά την αναζήτηση ενός χερουλιού για τη συρόμενη πόρτα, θέλοντας να αλλάξω εκείνη τη πατέντα που είχα φτιάξει πριν χρόνια (viewtopic.php?f=30&t=1224), καθώς βρέθηκα στην πανελλαδική συνάντηση στη Λευκάδα είχε εισακουστεί το μήνυμα και συνάντησα τον Σωτήρη με το χερούλι το μακρύ, τον Θωμά με το κοντό και γίνανε οι ανταλλαγές κι ευχαριστώ πολύ και τους δυο κι έμεινε ο Θωμάς αχέρουλος κι αγέρωχος..
Εντωμεταξύ, ξαναβλέποντας την παλιά μου ανάρτηση, συνειδητοποίησα ότι το ίδιο χερούλι μου το είχε ξαναπροσφέρει από τότε ο Σωτήρης! Και προτίμησα στο βιλαμπάχο να τρίβω! Α ρε ταλαιπορωμαζοχισμό που τραβάω..
Με τα πολλά λοιπόν, και μετά τον πρόλογο, ξεκίνησα την τοποθέτηση του χερουλιού. Αλλά θα ήταν μία απλή υπόθεση; Όχι. Είπαμε, τη ταλαιπώρια τη ζητάμε.
Οι δυο δουλειές που έγιναν και που θα παρουσιάσω παρακάτω ήταν η προσαρμογή της κλειδαριάς στο κλειδί μου και το στερέωμα του τετράγωνου πύρου σύμπλεξης, ο οποίος είχε έναν εμφανή τζόγο.
Όταν έχουμε το σωστό κλειδί, ξεκινάμε την αφαίρεση της κλειδαριάς, τοποθετώντας το κλειδί μέσα της ώστε να "μαζευτούν" τα μεταλλικά στοιχεία στη θέση τους. Στην προκειμένη το κλειδί μου έμπαινε ως κάποιο σημείο και το έβαλα ως εκεί. Έπειτα με ένα μικρό ίσιο κατσαβίδι ξεβιδώνουμε τη μικρή ακέφαλη βίδα (κόκκινο βελάκι), ελπίζοντας ότι δε θα έχει κολλήσει στη θέση της. Πολύ σημαντική η επιλογή του κατάλληλου μεγέθους μύτης κατσαβιδιού. Όταν το βρήκα το κατάλληλο μέγεθος ξεβίδωσε.
Και νάτος έξω ο μύλος της κλειδαριάς και με το κλειδί εκτός θέσης τα πινάκια προεξέχουν πάνω και κάτω από τον μύλο.
Για να δουλέψει σωστά η κλειδαριά, πρέπει όταν τοποθετούμε το κλειδί, να μη προεξέχει κανένα πινάκι. Τα πινάκια βγαίνουν αρκετά εύκολα από τη θέση τους, αν τα τραβήξουμε προς το έξω (με το κλειδί εκτός θέσης). Πειραματίστηκα αλλάζοντας θέσεις σε κάποια από τα πινάκια, μέχρι να βρω έναν συνδυασμό που θα μέναν όλα κρυμμένα όταν τοποθετούσα το κλειδί. Ένα πινάκι με το ελατήριο του δε κατάφερα να το ταιριάξω κάπου, οπότε έμεινε εκτός.
Με τον κατάλληλο συνδυασμό πλέον και το κλειδί εντός του μύλου, τον ξανατοποθετώ μέσα στη θέση του στο χερούλι.
Εντωμεταξύ, ξαναβλέποντας την παλιά μου ανάρτηση, συνειδητοποίησα ότι το ίδιο χερούλι μου το είχε ξαναπροσφέρει από τότε ο Σωτήρης! Και προτίμησα στο βιλαμπάχο να τρίβω! Α ρε ταλαιπορωμαζοχισμό που τραβάω..
Με τα πολλά λοιπόν, και μετά τον πρόλογο, ξεκίνησα την τοποθέτηση του χερουλιού. Αλλά θα ήταν μία απλή υπόθεση; Όχι. Είπαμε, τη ταλαιπώρια τη ζητάμε.
Οι δυο δουλειές που έγιναν και που θα παρουσιάσω παρακάτω ήταν η προσαρμογή της κλειδαριάς στο κλειδί μου και το στερέωμα του τετράγωνου πύρου σύμπλεξης, ο οποίος είχε έναν εμφανή τζόγο.
Όταν έχουμε το σωστό κλειδί, ξεκινάμε την αφαίρεση της κλειδαριάς, τοποθετώντας το κλειδί μέσα της ώστε να "μαζευτούν" τα μεταλλικά στοιχεία στη θέση τους. Στην προκειμένη το κλειδί μου έμπαινε ως κάποιο σημείο και το έβαλα ως εκεί. Έπειτα με ένα μικρό ίσιο κατσαβίδι ξεβιδώνουμε τη μικρή ακέφαλη βίδα (κόκκινο βελάκι), ελπίζοντας ότι δε θα έχει κολλήσει στη θέση της. Πολύ σημαντική η επιλογή του κατάλληλου μεγέθους μύτης κατσαβιδιού. Όταν το βρήκα το κατάλληλο μέγεθος ξεβίδωσε.
Και νάτος έξω ο μύλος της κλειδαριάς και με το κλειδί εκτός θέσης τα πινάκια προεξέχουν πάνω και κάτω από τον μύλο.
Για να δουλέψει σωστά η κλειδαριά, πρέπει όταν τοποθετούμε το κλειδί, να μη προεξέχει κανένα πινάκι. Τα πινάκια βγαίνουν αρκετά εύκολα από τη θέση τους, αν τα τραβήξουμε προς το έξω (με το κλειδί εκτός θέσης). Πειραματίστηκα αλλάζοντας θέσεις σε κάποια από τα πινάκια, μέχρι να βρω έναν συνδυασμό που θα μέναν όλα κρυμμένα όταν τοποθετούσα το κλειδί. Ένα πινάκι με το ελατήριο του δε κατάφερα να το ταιριάξω κάπου, οπότε έμεινε εκτός.
Με τον κατάλληλο συνδυασμό πλέον και το κλειδί εντός του μύλου, τον ξανατοποθετώ μέσα στη θέση του στο χερούλι.