Προορισμός το χωριό "Stoikite" λίγο πριν το γνωστό θέρετρο "Pamporovo" στη Βουλγαρική Ροδόπη, όπου ο Dimitar, κάτοχος T3 Syncro διαχειρίζεται ένα ξενοδοχείο το οποίο "έκλεισε" για μας.
Οι προγνώσεις μόνο ευοίωνες δεν ήταν. Η περιοχή είχε κηρυχθεί σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης λόγω σφοδρών χιονοπτώσεων.
Το μεσημέρι είχαν ξεκινήσει και ο Χρήστος με το Λεωνίδα με ένα δανεικό SUV με τρέϊλορ για να πάνε στον Itso στο Assenovgrad, να φορτώσουν δύο μοτέρ και να μας βρουν το βράδυ στο χώρο της συνάντησης.
Στα σύνορα μας ενημέρωσαν ότι η κατάσταση είναι πολύ δύσκολη, και γενικότερα δεν είμασταν καθόλου σίγουροι αν θα καταφέρναμε να φτάσουμε.
Στην πρώτη πόλη στο βενζινάδικο συναντήσαμε και τρία παληκάρια από τη Λάρισα με ένα Daewoo Matiz, τα οποία κάνανε την τύχη τους που μας βρήκαν, αλλά ακόμα δεν το ξέραμε, θα καταλάβετε γιατί.
Οδηγούμε πάνω στο χιόνι, συχνά με μόλις 20 χλμ. ταχύτητα, αλλά συνεχίζουμε.
Στη διαδρομή μας παίρνει τηλ. ο Χρήστος και μας ανακονώνει ότι τους σταμάτησαν 18 χλμ. πριν το χωριό και δεν τους αφήνουν να συνεχίσουν. Τους παροτρύνω να βρουν ένα χωριό και να κοιμηθούν εκεί.
Γύρω στις 24:00 προσεγγίζουμε το χωριό και μας σταματούν και εμάς.
Πίσω μας λένε. Τους εξηγώ ότι έχουμε δωμάτια στο ξενοδοχείο στο χωριό και μας αφήνουν να περάσουμε.
Τα τρία παληκαράκια δεν ξέρουν τι να κάνουν. Τους παίρνουμε μαζί μας.
Μόλις φτάνουμε -το ξενοδοχείο και όλο το χωριό δεν έχει ρεύμα και συνέχισε να μην έχει καθόλη τη παραμονή μας- μας περιμένουν όλοι μπροστά στο τζάκι και χτυπάει το τηλέφωνο.
Ο Χρήστος αποφάσισε να κάνει ένα κύκλο 60 χλμ. και κόλησε στο βουνό, δεν πάει ούτε μπρος, ούτε πίσω και χιονίζει δαιμονισμένα. Εννοείται ότι βρίσκεται στο πουθενά και δεν περνάει τίποτα από εκεί.
Αποφασίζουμε να πάμε δύο syncro και έξι άτομα ως ομάδα διάσωσης για να προσπαθήσουμε να τους πάρουμε, μας έστειλαν στίγμα και είναι στα 8 χλμ.
Με το που τελειώνει το χωριό, δρόμος δεν υπάρχει, προχωράμε πολύ δύσκολα, χιονίζει συνέχεια, φτάνουμε σε πεσμένο δέντρο. Καταφέρνουμε να το τραβήξουμε και να περάσουμε από το πλάϊ. Συνεχίζουμε. Δεύτερο πεσμένο δέντρο, τεράστιο αυτη τη φορά. Δεν μπορούμε να το κουνήσουμε. Είμαστε στα 3,3 χλμ. και ακούμε δέντρο να τρίζει πάνω μας.
Είναι 4 το ξημέρωμα. Αποφασίζουμε να γυρίσουμε. Δίνουμε σήμα στη Βουλγαρική ΕΜΑΚ για διάσωση.
Κοιμούνται στο αυτοκίνητο με αναμένο μοτέρ και καλοριφέρ και ο Zori είναι στα τηλέφωνα όλο το βράδυ.
Τους φέρνουν 8 η ώρα το πρωί. Η διάσωση έγινε με ένα τέρας 6χ6 με αλυσίδες μπρος-πίσω και αλυσοπρίονα για να κόβουν δέντρα. Δύο ώρες για 8 χλμ. Έσερναν το SUV πίσω τους σαν έλκηθρο, το τρέιλορ όμως το αφήσανε στο βουνό. Ακόμη ΔΕΝ άνοιξε ο δρόμος για να το πάρει ο Dimitar. Ίσως αύριο....
Ταξιδεύοντας το βράδυ. Θα φτάσουμε άραγε?
Το όχημα της διάσωσης
Το μπλόκο
Το χωριό
Η θέα από το μπαλκόνι μας
Πρωϊνό την επόμενη μέρα
Βόλτα στην περιοχή
Στα θερμά λουτρά. Ο Zori κάνει μασάζ με χιονόμπαλα!
Να τον πάρουμε μαζί μας?
Βόλτα στο χωριό "Gela". Το καλοκάιρι εκεί γίνεται το μεγαλύτερο φεστιβάλ γκάϊντας
Στάση...
...για φωτογραφία
Ο Χρήστος ελέγχει το ύψος του χιονιού
Ο Οργανωτής. Ήταν άψογος. Τον χιλιοευχαριστούμε.
Συνεχίζουμε
Μέλισες σε βαθιά χειμερία νάρκη
Ξαδελφάκι! Puch και να το λέει!
Καμβάς...
...για έκφραση τέχνης!
Επιστροφή στη βάση μας
Ο Ivan με τον Λεωνίδα
Μπροστά στο τζάκι
Στην υγειά μας
Συμφωνία σε άσπρο
Στο δρόμο της επιστροφής
Στο λαιμό του διαβόλου!
Υπαίθριο κατάστημα
Σε ετοιμότητα
Τοπικό καφέ στο Trigrad
Παρά τις αντιξοότητες τελικά καλά περάσαμε!
